- Home
- Columns
Laat ze op de zaak maar draven
Hij schuifelt wat door de kamer. Vandaag begint ie maar eens een uurtje later, wat kan hem het schelen, de wereld draait wel door. Daarover gesproken, eerst even een appje aan Matthijs. “Hou vol kerel, ik blijf fan van je. X Mark” Wat zal ie eens opzetten? Bach natuurlijk. ‘Air on a G string’ voor Cello. Hij zakt weg in zijn fauteuil. Daar zit ie dan. Eerst koffie. Moet ie er nou wat van zeggen of niet? Niet dat ze aan de poort staan te rammelen voor zijn commentaar, maar toch. Zo snel kan het dus gaan, als je zegt dat je weg gaat, ben je al weg. Hij pakt zijn telefoon erbij. Een nieuw bericht, van Jort: “Hé lullo, hoe laat gaan we vanavond achter de hertjes aan?” Grapjas.
Van alle onderwerpen waar de media het graag over hebben, steekt er eentje met kop en schouders bovenuit: de media. Het is een eindeloos Droste-effect waar we elke avond getuige van mogen zijn. De ene helft van de programma’s gaat over de andere helft. Een nieuw seizoen van het Perfecte Plaatje wordt aangekondigd in RTL Boulevard, over de tegenvallende kijkcijfers van Boer Zoekt Vrouw schijnt Angela de Jong haar licht in de Media podcast, het doen en laten van de nieuwe Talpa-directeur Frans Klein is een rubriek bij talkshow Van Roosmalen & Groenteman en onze nationale prostaatsnor Johan Derksen geeft een zorgvuldig feitenrelaas over de eventuele comeback van Gordon & Joling in Vandaag Inside. Als je niet beter zou weten zou je de eindeloze stroom nieuws over nieuws gerust zelfbevlekking kunnen noemen. En wat denk je? We weten niet beter.
Ik krijg ze niet meer uit mijn hoofd, de schokkende beelden op mijn tv van afgelopen week. Telkens als ik denk dat ik wel wat gewend bent qua wereldnieuws, word ik weer verrast door een verslag uit onverwachte hoek. Ik heb het niet over het neergestorte vliegtuig met Oekraïense krijgsgevangen, niet over de omgekomen Israeli’s tussen twee gebouwen, zelfs niet over de vermeende gebroken neus van de vrouw van Theo Maassen. Want hoe triest ook, dit soort nieuws ben ik inmiddels wel gewend.
We hebben een probleem
De laatste keer dat ik iemand hoorde zeggen “We hebben een probleem” was het de vaatwasmachinemonteur. Iets met zout bijvullen, borden beter afspoelen en “Na twee jaar beginnen nu eenmaal de gebreken”. De keer daarvoor zei ik het zelf nadat mijn vrouw in het vliegtuig een grapje maakte toen het lampje ‘stoelriemen vast’ aan sprong. Ze wees op mijn buik en riep “Fasten Your Meatbelt!” Vond ik niet leuk, de rest van het vliegtuig wel.
Om sommige tranen mag je lachen
Ik ben gek op mensen die huilen. Vooral op TV. Het ongemak trekt van m’n kuiten tot mijn kruin maar ik blijf gebiologeerd naar het scherm staren. Wat is dat toch? Het is niet omdat huilende mensen heel knap uit de verf komen ofzo. Integendeel. Dat komt omdat ze zich tijdens het huilen meestal schamen voor hun tranen en die driftig proberen weg te slikken als er allang geen houden meer aan is. Dat ziet er vaak uit of iemand live op TV een citroen zit te eten. Toch zijn huilende mensen een welkome afwisseling in de kirrende gekte.
Supermarkten, los het zelf maar op
Honderd miljoen euro wordt er jaarlijks gestolen bij Jumbo supermarkten. Ik vraag me af of dit in- of exclusief de tonnen witgewassen euro’s is die bij eigenaar Frits van Eerd zijn gevonden. Honderd miljoen. Dat is een procent van de totale omzet van 10 miljard euro. Er zijn mensen die vinden dat een procent van je totale omzet afstaan aan de minder bedeelden eigenlijk een hele fatsoenlijke norm is, maar daar denkt de supermarktketen heel anders over. Die vindt dat de politiek in moet grijpen. Oekraïne, Gazastrook allemaal leuk en aardig, maar we hebben in dit land ook echte problemen!
XTC is goed voor de lijn
Bent u er al uit wat gaat u doen op oudejaarsavond? Misschien heeft het Russische naaktfeestje van Nastya Ivleeva u geïnspireerd? Het elitefeestje in Moskou zorgde afgelopen week voor opschudding omdat bekende Russische vloggers en presentatoren zich aan drank, drugs en elkaar te buiten gingen. Allemaal in ingewikkelde lingerie die je niet uit de knoop krijgt, met diamanten heupkettingen om en extra lange compressiesokken om mannelijke geslachtsdelen gedrapeerd. Toch weer eens wat anders dan een avondje Triviant met de buurtjes bij een stukje meergranen stokbrood met zelfgemaakte tonijnsalade.
Veldhuis & Kemper
Kunnen het niet laten
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!