Columns

Regelmatige lezers van dit stukje weten dat ik mezelf sinds een paar jaar de luxe van een oud autootje permitteer. Het is een MGB en hoewel ik bij het horen van het woord ‘carburateur’ tot voor kort nog dacht dat dit een hele chique cabaretier was, is het oldtimertje inmiddels mijn lust en mijn leven. Het is een karretje zonder wifi, zonder park distance control en zonder ingebouwd toilet zoals dat tegenwoordig al op de kale versie van een Dacia Sandero zit.

Marjolein Faber is nog niet eens minister of Rutte is alvast met de omvolking begonnen. Wegwezen hier! Even tussendoor, dat soort woorden zal Faber als minister nooit meer zeggen natuurlijk. Zo werkt dat op de PVV-burelen. Pas als je anderen zo gek hebt gekregen om met je samen te werken, mag je beloven om je toon te matigen.

Slaan we niet een klein beetje door qua enthousiasme over de nieuwe ministersploeg?, dacht ik afgelopen woensdag. Nederland werd overspoeld door een tsunami aan rood-wit-blauwe vlaggen met blonde, Hollandse jongens en meisjes ernaast. Ik snap dat mensen opgelucht zijn dat er eindelijk een nieuw kabinet komt en we vaart kunnen maken met het terugdraaien van de spreidingswet en het omlaag schroeven van ontwikkelingshulp, maar om nou je nauwelijks volwassen kind aan een champagnefles te zetten om te vieren dat we van Hugo af zijn, ik weet het niet.

Ik ben met mijn cabaretduo Veldhuis & Kemper volop aan het try outen voor een nieuw cabaretprogramma. Dat betekent avond aan avond in verstopte dorpshuizen en kleine theatertjes in het land nieuwe verhalen vertellen en frisse liedjes uitproberen. Thuis zijn ze er na een paar weken wel klaar mee dus ik ga nu naar plekken onder de radar waar ik ongemerkt onderuit mag gaan zonder dat ik daar achteraf nog weken mee gepest wordt.

Ik zit weer eens met een typische enerzijds-anderzijds kwestie. Het is de ‘story of my life’ en voor mijn huisgenoten vaak niet te doen. Laat mij een ticket boeken naar de zon en de kans is groot dat we op huskytocht gaan in Lapland. En dan heb ik daar waarschijnlijk nog een hele plausibele enerzijds-anderzijds redenering voor ook. Dus toen Dick deze week Plasterk aan de kant Schoof, ging ik weer.

Heeft u afgelopen week iets meegekregen van het debat in de Tweede Kamer over het vormen van onze nieuwe regering? Veel andere spannende dingen waren er ook weer niet aan de hand. Als het verzekeren van je e-bike het tot hoofdonderwerp in het NOS Journaal schopt, weet je wel hoe laat het is. Eenvoudig terug te kijken voor alle vijfenzestigjarige Hell’s Angels die het iets rustiger aan willen doen.

Van harte gefeliciteerd lieve lezers! De zon gaat schijnen in Nederland over een rood-wit-blauw maaiveld van Hoop, Trots en Lef. Tweederde van u wilde graag dat een van de partijen uit de nieuwe ploeg het voor het zeggen kreeg dus het is feest voor het grootste deel van dit land. Je merkt het ook op straat. Mensen kijken vrolijker, ze durven weer klompen te dragen, hoofddoeken zakken iets naar achter en twijfelende mensen zie je opgelucht adem halen, geruggesteund door de gedachte dat er een constitutioneel hof in aantocht is. Niemand weet wat het is, maar het voelt enorm goed.