Columns

Toen ik op de middelbare school zat kwamen scholieren ook weleens in opstand. We vonden dat we net als volwassenen recht hadden op twee snipperdagen per schooljaar. Ook wilden we recht op roken in de kantine en onze docenten kunnen tutoyeren. Er waren ook scholieren, doorgaans uit het wat linksere kamp, die vonden dat ze de rat die in de Palestijnse sjaal om hun nek resideerde, mee moesten kunnen nemen in de klas en in de pauze keihard muziek van 'The Cure' moesten kunnen draaien. Kakkers vonden weer dat docenten niets te zeggen hadden over hun collegesjaal die zij zomer en winter om hun nek wilden houden, ook tijdens de les. 

Ik schrijf dit stukje op Valentijnsdag. Dat verklaart meteen waarom ik er weer niks aan gedaan heb schat. Bovendien, als je de liefde moet organiseren om het nog een impuls te geven, dan is dat geen goed teken. Aan de afspraak ‘huwelijk’ heeft de liefde al meer dan genoeg. Wij zijn daar nooit ingestonken en hoewel het idee vast ooit goed bedoeld was, lijkt het huwelijk toch vooral een uitvinding voor mensen die niet zeker weten of ze uit zichzelf bij elkaar kunnen blijven. Die maken het gewoon zo duur om uit elkaar te gaan, dat ze het wel uit hun hoofd laten. Daarom vind ik het altijd dubieus om te klappen voor mensen die heel lang getrouwd zijn. Dat zijn geen volhouders, die zijn gewoon gierig. 

“Ouderdom komt met gebreken” zeggen ze. Nu ben ik natuurlijk ab-so-luut nog niet oud, maar wel ouder dan gister. En dat gaat al jaren zo. Zeer vermoeiend. Ik merk het ook. Steeds meer mensen lachen me uit als ik een website door moet geven en begin met “https://www.” En toen ik laatst op een feestje dacht “Hè, hè, eindelijk iemand die ouder is dan ik” keek ik in de spiegel. Tot hier is het allemaal nog te overzien. Sterker nog, je leert nog eens wat met de jaren. Nieuwe woorden bijvoorbeeld, zoals ‘psa-waarde’, ‘pensioengat’ of ‘apneu’. Super interessant allemaal. 

1,2 Miljard euro om precies te zijn. We zitten met een staatsschuld van 46,5% ver onder de Europese norm van 60%, maar iemand heeft bedacht dat deze niet 46,75% mag worden dus moeten we bezuinigen. Paniek! Waar halen we het vandaan? 

Was het toeval dat de inauguratie van Donald Trump op ‘Blue Monday’ viel? Officieel de meest depressieve dag van het jaar. Ik vond het wel een vrolijke toestand. Normaal moet je uren streamen voordat je een comedy pakken hebt met zo’n legendarische scène als zijn inauguratiespeech. Het leek alsof Donald de nieuwe man was van Melania en speechte op zijn eigen huwelijk waar ook haar ex-man aanwezig was. 

De eerste weken van 2025 voelde als de eerste rondjes van Maarten van Rossem 's ochtends vroeg op een crosstrainer, als het inzingen van Gerard Joling na een avondje stappen, als de laatste peilingen voor Belang van Nederland. Het piepte en het kraakte en het kwam nauwelijks op gang. Maar nu zijn we dan echt begonnen. Sterker nog, we zijn los! Er is zelfs een akkoord tussen Israël en Palestina! 

“Is dat nou allemaal echt?” vraagt ze terwijl ze de schaar in mijn ooit weelderige lokken zet. Even schakelen. Ik zit bij de kapper en we moeten dus praten. Dat hoort bij de kapper, dat weet iedereen. Volgens mij is het een serieus onderdeel van iedere kappersopleiding, dat je tijdens het knippen praatjes maakt. Meestal over de vakantie. Over het weer mag ook. “Je wordt toch gek van die hitte/kou/water/wind/storm/wolken?” Maar je kan het natuurlijk ook aan het toeval overlaten en gewoon beginnen met “Wat een toestand hè?” En dan maar afwachten wat er in de ogen van de klant nu weer een toestand is. Er is altijd wel ergens een toestand. 

Bent u alweer aan het werk? En heeft u uw vrouwelijke collega’s al gekust? Wel met ‘consent’ mag ik hopen? Wie deze dagen een gemiddeld vriendinnengesprek volgt krijgt het gevoel dat alle mannen in deze periode sluipende, sexuele roofdieren zijn op zoek naar een paar onwillige lippen om van achter het kopieerapparaat te bespringen.