Columns

Deze laatste zin klinkt als een contradictio in terminis. Zoiets als “Het beschaafde tv-programma Vandaag Inside” of “de verlegen Soundos El Ahmadi” maar de intentie is er. En eerlijk is eerlijk, er zijn heel wat huwelijken die het daarop heel lang volhouden. Wonderlijk is dat de deal over het stoppen met ruziemaken vooralsnog vooral leidt tot ruzie over dankzij wie de deal is gesloten, Trump of Biden? Twee bejaarden die vechten om een toetje op de vrijdagmiddagafsluiting in het verzorgingstehuis ziet er chiquer uit. Ze hadden natuurlijk zoiets kunnen zeggen als “We hebben ons er beiden hard voor gemaakt en zo zie je maar, verenigd zijn we toch het sterkste.” Maar waarom stijlvol doen als het stupide kan?

Natuurlijk zijn we blij. Voorzichtig blij, een beetje zoals onze kinderen als wij vroeger weer eens beloofden om de vakantie geen ruzie te maken, maar toch. Ben ik alleen de enige die een dubbel gevoel overhoudt aan de koude getallen? Hoe moet ik het zien? Het akkoord leert ons dat voor elke Israëlische gegijzelde die Hamas vrijlaat, Israël dertig Palestijnen vrijlaat. Mag je dan zeggen dat een Israëlisch mensenleven dertig keer zoveel meer waard is als dat van een Palestijn? Althans, zolang het een man is, want voor een militaire vrouw die Hamas vrijlaat, laat Israël vijftig Palestijnen vrij. Is een militaire Israëlische vrouw volgens deze redenatie vijftig keer zoveel waard? Of houdt Israël gewoon onevenredig veel mensen gevangen en moet die onbalans eerst worden opgeheven?

Als ik de vraag hardop stel kijken mensen me vermoeid aan. Ik ben een zeikerd en we moeten vooral vieren dat we de komende decennia honderd miljard euro mogen besteden aan de opbouw van een land dat in amper anderhalf jaar kapotter is gemaakt dan een miljoen afleveringen van ‘Help mijn man is klusser’ bij elkaar. Het zijn getallen die zo onwerkelijk klinken dat je ze niet kan verzinnen. En dat is dus meteen de pest met het grote wereldnieuws. We kunnen er niet bij. Dus maken we liever het kleine nieuws groot.

Tygo Gernandt die dronken was. De uitgroei van Koningin Maxima na vier weken Argentinië. Of ernstiger, de blauwe bessen van Albert Heijn die worden geplukt door mensen die na WC-bezoek niet goed hun handen wassen. Dit nieuws snappen we tenminste. Hoe dichterbij, hoe beter we erbij kunnen. Ook al is het niet leuk. Wolter Kroes heeft hersenvliesontsteking. Manuela Kemp overlijdt. Martijn Krabbé is ongeneeslijk ziek. Zeker de dappere manier waarop de sympathieke presentator dit nieuws aankondigde, maakte meer indruk dan twee bejaarde Amerikanen die vechten om de credits van een humanitaire ramp duizenden kilometers verderop.

En zo maakt het ‘kleine’ nieuws vaak de grootste indruk. Voor zover je het klein mag noemen. Toch is groot nieuws uiteindelijk niets anders dan heel veel beetjes klein nieuws. Volgens de laatste schattingen in Gaza zelfs 45.000 beetjes. Dan kunnen we er weer bij.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper