Columns

Of over de vraag wie eigenlijk heeft bedacht om in de Tweede Kamer zo speels al die olifantendrollen tegen de muur te plakken achter het spreekgestoelte? Ik had het zelfs willen hebben over hoe we als natie het Nederlands elftal beleven. Dat is net zo wisselvallig als het speelt. De ene week moeten onze jongens naar het Navalny strafkamp of erger, verplicht integraal alle afleveringen van De Meilandjes kijken en de andere week zijn we de parels van het toernooi en een voorbeeld voor Europa.

En toen… toen kwam het tweedaagse debat over de regeringsverklaring van Kabinet Schoof en alle andere onderwerpen verbleekten qua absurditeit. Ik had met hem te doen, met onze 67-jarige, pensioengerechtigde Dick. Een maand geleden was ie met z’n nieuwe uitvouwstoeltjes nog aan het proefcamperen in Noord-Scharwoude, afgelopen week werd ie bijkans in stukken gereten door de hooggeëerde hyena’s in het parlement.

Opeens zag ik heel helder waarom de goedbedoelde constructie van een onbekende, onpartijdige, nieuwe, frisse, niet met enige historie belaste minister-president nooit gaat werken. Dick Schoof is de stiefvader van dit kabinet. De man waarvan je nog nooit had gehoord maar die op een slechte dag ongevraagd ineens op de stoel van je vader aan tafel zit. Vraag aan de ouders van een gemiddeld samengesteld gezin hoe de meeste pubers daarop reageren en je snapt meteen waarom Fleur Agema als een kind met social anxiety issues stug tegen alle regels in onder tafel door bleef appen terwijl ze dondersgoed weet dat ze daarmee papa Geert niet terug aan tafel krijgt. En als de nieuwe stiefvader tot overmaat van ramp ook nog eens de hele tijd roept “Hè jongens, gezellig!” komt het slechtste in je naar boven.

Je zag Fleur maar één ding denken: “Ik weet nog niet hoe, maar ik ga er alles aan doen om jouw leven hier zo zuur mogelijk te maken!” Voor alle ouders met stiefkinderen allemaal heel herkenbaar. Het is het lot van elke stiefouder. In het beste geval krijg je  - als de kinderen al lang en breed de deur uit zijn - nog een soort van “Het was achteraf best oké” toegeworpen bij een Sinterklaas gedicht. Maar het allerergste wat er kan gebeuren is dat de biologsche ouder niet vierkant achter je gaat staan in geval van conflict, maar je ten overstaan van zijn of haar ettertjes keihard laat vallen.

Stel je voor, je spreekt je stiefdochter aan op haar stiekeme telefoongedrag onder tafel, zij roept “Hou je bek, je bent m’n vader niet!’ en als je steun zoekt bij je partner trekt die alleen de wenkbrauwen op en noemt je ten overstaan van de kinderen ‘Slappe Hap’. Tja, dan ben je dubbel genaaid en dat ook precies hoe Dick keek. “Waar ben ik in godsnaam terechtgekomen?” En meteen erna “Is mijn plek in Noord Scharwoude nog vrij?”

Helaas Dick, je hebt nu eenmaal ja gezegd en dan kan niet zomaar omdraaien. Denk aan de kinderen. Bovendien, je had het kunnen weten. Het spreekwoord luidt niet voor niets “stiefkinderen zijn net scheten, die van jezelf gaan nog wel, maar die van een ander…” Nou ja, weten we wel meteen waar die olifantendrollen in de Tweede Kamer vandaan komen. Bij een architect met een vooruitziende blik: wat een ongelofelijke shitzooi is het daar.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper