Columns

Het principe van een boete opleggen aan het COA snap ik niet helemaal. Voor de goede orde: COA krijgt geld van de overheid om vluchtelingen op te vangen op een menswaardige manier. Dat lukte in Ter Apel niet, dus moet het COA nu een boete betalen. Aan wie? Aan de gemeente, ofwel de overheid. Als dat de komende maanden doorzet, kunnen die boetes flink oplopen, tot anderhalf miljoen euro. Dat komt het COA dan uiteindelijk tekort in zijn begroting. Maar geen nood, want omdat opvang altijd door moet gaan wordt die anderhalf miljoen euro weer aangevuld. Door wie? Door de overheid natuurlijk. Die heeft dat afgelopen maanden namelijk net ontvangen van de gemeente, die het weer van het COA kreeg! Het is een symbolisch cash rondje waar vooral administrateurs eer aan behalen. Zou de boete misschien meer een symbolische waarde hebben om de criticasters van ons asielbeleid rustig te houden?

Dat wordt dan nog een hele opgave, zeker nu ook een paar honderd Eritreeërs elkaar afgelopen week in Den Haag begonnen af te rossen om wat er in hun land gebeurt. Tijdens de rellen werden auto’s in de fik gestoken, jonge agenten belaagd en alles in de omgeving werd kapot geslagen. Een van de twee groepen was een pro-regeringsgroep. Waarom ze hun heil dan in Nederland zochten werd me niet helemaal duidelijk. Het zijn geen gedachten waar ik trots op ben, maar toen ik de twee groepen de Hofstad zag vernielen dacht ik “Ja hallo! Daarvoor hebben we jullie niet opgevangen!”

En hoe zit het met de honderden Oekraïners die zich nog elke week in Nederland melden? Waar eerst vooral vrouwen en kinderen uit oorlogsgebied hiernaartoe kwamen, zijn het nu vooral mannen die al ergens anders in Europa verbleven die op de banen en gunstigere voorwaarden in Nederland afkomen. Gratis huisvesting en vergoeding van medische kosten is niet overal vanzelfsprekend. Ik snap de reizende Oekraïners overigens heel goed. Tijdens heel wat borrels worden ze ‘gelukszoekers’ genoemd, maar zijn we dat uiteindelijk niet allemaal? Als ik mijn Instagram tijdlijn vol binnenwereld-coaches, zoek-jezelf-cursussen, zelfhulpboeken en afvalmethodes mag geloven wel. En zouden wij zwervend door vreemde landen met een paar kinderen in onze kielzog ook niet op zoek gaan naar de beste plek om te schuilen en te werken?

Ik geloof er heilig in dat het onze taak is om voor fatsoenlijke opvang te zorgen voor iedereen die dat echt nodig heeft. Maar incidenten als in Den Haag, de menselijke overstroming in Ter Apel of de toenemende golf Oekraïners die elders in Europa al veilig waren, maken het soms wel ingewikkeld om dat menswaardige beleid te blijven verdedigen. Steeds vaker sta ik als ‘deugneus’ tijdens een kakker-borrel of bouwvakkerlunch met m’n bek vol tanden. Wat dat betreft bewijzen we echte asielzoekers waarschijnlijk de grootste dienst door iets kritischer te zijn op passanten die ons systeem niet helemaal gebruiken zoals het is bedoeld. Hoe begrijpelijk ook. Want gelukszoekers, dat zijn we allemaal.

Richard Kemper

(Instagram @richardkemper)