Columns

Joe Biden, de onwrikbare steunpilaar van de rechtstaat. De man die Trump verketterde omdat diens aanhangers het recht in eigen hand namen. Die als belangrijkste argument om op de Democraten te stemmen aanvoerde dat Trump anders zijn welverdiende straffen zou ontlopen. Deze Joe maakt zichzelf, zijn partij en alle zeventig miljoen Amerikanen die erop hebben gestemd in een klap belachelijk. Bij elke malversatie waar Trump de komende jaren door de democraten op wordt aangesproken, zal Trump alleen maar lachen. Keihard lachen en weglopen. En dan nog eens lachen. Ik snap niet dat Joe Biden dit besloten heeft. Maar ik begrijp het wel.

Als vader van een zoon. Terwijl je al een zoon hebt verloren aan kanker. En eerder al je vrouw en dochter bij een auto-ongeluk zijn omgekomen. Als dan die ene verslaafde zoon alles is wat je nog hebt. Nadat je net door de hele natie bent afgeserveerd als ‘Sleepy Joe’. Als je als half demente bejaarde bent uitgelachen en weggehoond. Als je voor het oog van het hele land bent ontslagen als presidentskandidaat. Ik kan me voorstellen dat je dan ergens denkt “Zeg, voor wie doe ik het eigenlijk? F&ck it, het laatste wat ik doe is mijn zoon redden.” Het maakt het er allemaal niet fraaier op, maar een glimp van mededogen levert het wel op. Bij mij althans. Al blijft dat hele gratie-gebeuren natuurlijk middeleeuws.

De tweede keer dat ik deze week dacht “Ik snap het niet, maar ik begrijp het wel” was bij de gekte rond de Bitcoin die door de 100.000 dollar knalde. Ik snap niets van de Bitcoin. Hoe kan iets wat alleen in ons hoofd bestaat, waarde hebben? Ja, de liefde, maar verder? We omarmen een digitale code omdat dit beter zou zijn dan echt geld, maar als we de waarde willen aangeven kan dat alleen met echt geld. En als we willen ‘cashen’ kan dat ook alleen… met echt geld. Dat voelt als opgewonden worden bij de buurvrouw omdat je die veel uitdagender vindt dan je eigen vrouw, maar voor de seks wel naar huis moeten.

En toch, ik begrijp heus wel dat hele goegemeentes zich storten op dit wondermiddel waarmee je thuis door de hele dag op ‘refresh’ te drukken, slapend rijk kan worden. Over slapend rijk worden gesproken, de derde keer dat ik dacht “Ik snap het niet, maar ik begrijp het wel” was toen Sywert deze week voor de rechter stond. Ik snap niet dat hij dat hele bedrag niet meteen heeft teruggestort met de opmerking “Misverstandje, sorry!” Dan was ie nu allang weer vrolijk aan het lobbyen geweest voor een of ander schimmig clubje.

Maar ik begrijp wel dat ie nu niet meer terug kan. Wat zijn z’n opties? Sywert heeft meer haters dan Lil’ Kleine na de mishandeling van zijn vrouw, is dieper van zijn voetstuk gevallen dan Ali B en komt moeilijker aan de bak dan Glennis Grace als vakkenvuller bij een supermarkt. Dit geld is zijn laatste strohalm. Oké, strobaal, dat dan weer wel. Sywert denkt gewoon, als Joe voor zichzelf mag kiezen, dan mag ik het ook. Daar valt niks aan te begrijpen. Of te snappen. Zo gaat het dus.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper