Columns

We hebben blijkbaar een aangeboren drift om ons leven te rangschikken. En daar hoort een beter-minder schaalverdeling bij. De moeder van alle lijsten – de Top 2000 – kent zelfs een rangschikking voor muziek. Wij (Veldhuis & Kemper) staan inmiddels al zestien jaar iedere keer op een andere plek in de lijst met ‘Ik wou dat ik jou was’ terwijl er aan het liedje zelf nog nooit een noot is veranderd. Iets kan blijkbaar de hele tijd hetzelfde zijn, maar toch het ene jaar beter of slechter worden ervaren. Het lijkt wel een relatie. De vraag is dus of we nou beter van worden van dat constante evalueren. Want denk even mee, er zijn maar twee opties. Iets is beter dan dat het was en dan kan het alleen maar slechter worden of het was minder dan het was en dat is dan mooi balen. In beide gevallen hou je een rotgevoel aan dat positioneren over.

Toch is het is een onvermijdelijke opdracht aan iedereen die het eerste de beste Instagram account voor innerlijke groei volgt: maak s‘ nachts voor het slapen gaan een top 3 van dingen waar je dankbaar voor bent, dan een top 3 van dingen die je morgen anders gaat doen en als je nog tijd over hebt een top 3 van welke top 3’s je nog moet invullen. Gekmakend! Maar in plaats van dat we afspreken om te stoppen met al die lijstjes, worden we er alleen maar drukker mee.

Er is voor alles een lijstje. Ik doe er zelf aan mee. De lijst van series die ik nog moet kijken in mijn Netflix-account is eindeloos, mijn lijst met muziek die gedraaid mag worden op mijn begrafenis beslaat inmiddels twee dagen en de lijst met plekken die ik nog wil zien kan ik in een mensenleven al niet meer afwerken. Oplossing? Netlfix verwijderen, niet sterven en nooit meer op vakantie gaan. Of… gewoon stoppen met al die lijstjes!

In onze poging het leven overzichtelijker te maken, voegen we er alleen maar het constante gevoel aan toe dat we tekort schieten. Het is nooit af of we eindigen te laag. Misschien zouden we volgend jaar eens moeten proberen om ons leven te beleven zoals het zich aan ons ontvouwt, zonder ons af te vragen op welke plek alles wat we meemaken staat. Een zonnige dag is fijn, ook zonder dat we weten of het warmer of kouder is dan dezelfde dag vorig jaar. Een liedje waarvan je moet huilen is mooi, hoe hoog of laag ie ook in de Top2000 staat. Elke oorlog is onnodig, hoeveel meer of minder doden ie ook dan een andere kost. En elke moeder die sterft doet net zoveel pijn, of ze nou 63 of 87 was. Goh, dat lucht op.

Wat een hoop tijd gaat het schelen als we niet alles meer rangschikken. Wat zullen we daarmee eens doen in 2025? Daar ga ik maar eens een lijstje van maken.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper