Columns

Ze zouden het kunnen hebben over smaakmakers, de ingrediënten die het leven kleur geven. Het belang van zout bijvoorbeeld. Bij Jonnie als middel dat vocht ontrekt aan een product waardoor extra aroma’s vrijkomen, bij de Paus het symbool voor de eeuwigheid (mede vanwege de herkomst voedsel te conserveren) en smaak aan het leven.

Jonnie zou de paus kunnen leren hoe het geluid van een goed gebakken brood tot achter in de kerk klinkt als je het breekt. Franciscus heeft waarschijnlijk nog wel wat trucs in z’n pauselijke mouw om dikke wierrook vrij te laten komen bij de spectaculaire presentatie van een gerecht.

Ze zouden het kunnen hebben over de besmettelijkheid van witte kleding. Bij de Paus zijn priesterkleed, bij Jonnie zijn koksbuis. En altijd als je het nét aan hebt, ja hoor, meteen een wijnvlek. Daarover gesproken, als je maar één slok wijn per mis mag nemen, moet het wel een goede zijn vindt Jonnie. Welke? “Waar is Thérèse als je haar nodig hebt” zal ‘ie verzuchten. En natuurlijk gaan ze het hebben over de magische betekenis van een ster. Voor beiden de heilige graal en symbool van verlichting. Jonnie heeft er zelfs drie waarbij de Paus ongetwijfeld zal vragen welke hem het meest gelukkig maakte, de eerste of de derde?

Zullen ze ook hun verschillen bespreken? Paus Franciscus, voorvechter van soberheid en zuinigheid. De Lamborghini Huracandie hij kreeg als geschenk veilde hij onmiddellijk voor goede doelen en verving hij voor een Fiat 500L. En Jonnie, de koning van de verleiding die vond dat je zonder schuldgevoel best vijfhonderd euro uit mag geven aan een culinaire avond met jezelf. Snappen ze elkaar? Vast wel.

Beiden waren toch vooral zelf smaakmakers. Eenzaam roeiend tegen stroom in binnen hun eigen wereldje. De Paus die in een dichtgetimmerde kerk mild was over homo’s en gescheiden mensen. Jonnie die in weerspraak van de mores van de internationale keuken liever kookte met lokale producten. Beide mannen eigenzinnig, authentiek, autonoom. En beiden bewust van de betekenis van rituelen. Het walsen van de wijn, de mystiek van de rook, de heiligheid van vuur en het eren van de bron.

Het laatste officiële bezoek van de Paus kwam van J.D. Vance, de vicepresident van Amerika. In alles zo’n beetje het tegenovergestelde van mildheid, vergeving en liefde. Ik snap dat Paus Franciscus na het bezoek van deze harteloze praatjesmaker dacht “Oké, dit komt niet meer goed, ik ga ervandoor”. Maar misschien kan hij daarboven wel meteen even aan de leidinggevende vragen waarom Jonnie ook al moest. “Gods plan is mysterieus” schrijft Paulus in Romeinen. Nou, knappe paus die dat uit kan leggen.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper