Columns

Ik hou van verlegen mensen. Mensen die liever in de kantlijn staan. Liever in de schaduw dan in het volle licht. Liever lezen dan praten, zwijgen dan zingen, kijken dan gezien worden. Ze zijn er niet meer. Vroeger had je er altijd wel een of twee in de klas. Je voelde met ze mee als ze de beurt kregen. Oh jee, daar komt ie, de vuurtoren. Je ging plaatsvervangend dood bij hun jaarlijkse spreekbeurt. Zweet. Trillen. Stotteren. Urine. De hel.

En nu? Niemand is meer verlegen. Kleuters van vier stappen zelfbewust op de camera af alsof ze al drie jaar mediatraining gehad hebben. Pubers hebben een bucketlist, een uitgekiende stijl, een eigen mening en mogen het toch zelf weten? Niemand heeft meer scheve tanden, acné, raar haar of stomme schoenen.

En de verlegen mensen? Zoek ze maar. De mensen die van nature eerst opzij stappen in een rij “Gaat u maar eerst, ik heb de tijd”. De mensen die even moeten nadenken over een antwoord omdat ze bang zijn om iets doms te zeggen. Of eerst naar anderen kijken omdat er vast mensen zijn die er meer van weten. Die soms even zoeken naar het juiste woord, zonder dat hun gesprekspartner al meteen zeventien suggesties doet. Of dat moment van adem halen zien als interruptiekans. Kinderen van nu staan rechtop. Nemen de ruimte. Geven een hand. Kijken je aan. Spreken luid en duidelijk. Maken grapjes. Zien er leuk uit. Lachen op foto’s. Gooien zich in een Powerpoint en slingeren zichzelf in volle glorie de wereld in. En natuurlijk komen ze er verder mee.

Maar ik mis de stuntels. De onhandigen. De trillers en de zweters. Ze herinnerden ons aan wat we ook allemaal zijn. Zoekend. Onwetend. Goed bedoelende ploeteraars die ook maar wat doen. Zonder verlegen mensen lijkt het of iedereen het zeker weet en jij de enige sukkel bent die soms twijfelt aan je eigen gelijk.

Dan lijkt het of mensen die heel hard lachen om hun eigen grappen ook het grappigst zijn. Of dat de mooiste mensen de meeste smaak hebben. De snelste praters het slimst zijn. En de rijkste mensen weten wat het meeste waard is. Ik mis de verlegen mensen. Ik weet het, brutalen hebben de halve wereld. Maar dan is er altijd nog een helft over.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper