We gingen eten met de mannen. Ik kijk er altijd naar uit want iedereen doet wat anders en dit groepje is verfrissend eerlijk als we onder elkaar zijn. Een van de vrienden liet laatst bijvoorbeeld trots een foto van zijn nieuwe vriendin zien waarop de rest riep “Jezus, waar heb je die leren kennen? Bij de griepprik?”
Een ander vertelde dat zijn affaire het ooit heeft uitgemaakt met de woorden “Sorry, maar ik heb thuis al slechte seks”. En na een paar drankjes zijn er altijd nog wat persoonlijke ontboezemingen waar ik wel wat mee kan. Een van de mannen vertelde ooit dat ie zich in zijn relatie hetzelfde voelde als op de kantoortuin waar ie overwerkt. “Elke vijf minuten even met je armen zwaaien anders denken ze dat je al weg bent en gaat het licht uit”. Dan denk ik toch even “Zo slecht heb ik het nog niet”.
Onze gesprekken veranderen de laatste tijd een beetje. We worden ouder en er sluipen nieuwe woorden in. ‘Slijmbeursontsteking’, ‘hielspoor’, ‘PSA-waarde’. Het hoort erbij. Maar als een van de mannen pocht dat ie echt jong van geest is maar gewoon veel mensenkennis heeft en een ander plaagt dat dit klopt omdat ie inmiddels bijna alle mensen van Tafeltje Dekje kent, huppel ik toch weer vrolijk naar buiten.
Nu iedereen de onvermijdelijke relatiecrisis thuis wel voorbij is, komt er tijd voor de echte problemen in de wereld. Afgelopen week werden die tussen voor- en hoofdgerecht stuk voor stuk opgelost. Maar waar Socrates ooit riep “Het enige wat ik zeker weet is dat ik niks weet”, denken mijn vrienden precies het tegenovergestelde. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Zo hadden we ons nooit met Oekraïne moeten bemoeien, legt de internationale zakenman uit. Het land is corrupt en we storten ons ergens in waar we nooit meer uitkomen. Er is geen andere oplossing dan een deel aan Rusland gunnen anders liggen wij straks zelf onder vuur. Of ik trouwens al een tweede paspoort voor m’n zoon heb geregeld? Macron heeft geroepen dat Europese jongeren naar het front moeten, dus hou er rekening mee dat je zoon anders nog een boeiend tussenjaar krijgt. Tenzij je hem naar Canada laat uitwijken. Serieus? Serieus! Is er nog wijn?
De makelaar roept dat ik aan een paar centen op de bank in oorlogstijd trouwens niks heb en dat ik met spoed moet zorgen voor goud in huis. Goud? “Dat moet je nu regelen!” Is dit een grap? Absoluut niet. Schenk je nog even bij? We moeten op alles voorbereid zijn, legt de historicus uit en stelt dat het tussen Israël en Palestina überhaupt nooit meer goed komt. Het maximaal haalbare is een zo lang mogelijk staakt-het-vuren. Nog een flesje doen?
Rutte is visieloos maar een briljante debater roept de reclameman en het gedoe rondom de formatie is voor negentig procent een communicatieprobleem. De ondergelopen kelders bij ons in de buurt komen door de opwarming van de aarde zegt de ingenieur en iedereen die iets anders roept liegt. Dus… nog vragen?
Wat ik er eigenlijk allemaal van vindt? Eh… ik vind dat we moeten betalen. Thuis vraagt mijn vrouw of het gezellig was. “Zeker. Maar ik hoop de volgende keer op weer wat stevige relatieproblemen. Daar werd ik uiteindelijk toch vrolijker van”.
Richard Kemper
Instagram @richardkemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★